نوشته وایکینگی در مسجد ایاصوفیه استانبول

حدود 1,100 سال پیش در یک یکشنبه مطبوع تراکیایی (تراکیان: مردمانی هندواروپایی که در روزگار باستان در مرکز، خاور و جنوب خاوری اروپا می‌ زیستند.)، هنگام مراسم عبادی که در کلیسای عظیم ایاصوفیه در قسطنطنیه برگزار می شد، به نظر می رسد یک سرباز بی حوصله نام خود را روی تخته سنگ سفید مرمری بالکن داخلی، حک کرده است. بررسی های انجام شده حاکی از آن است که این سرباز از مردم محلی نبوده، بلکه احتمالا یک مزدور وایکینگ از سرزمین های اسکاندیناوی شمالی بوده است. این دست نوشته که هنوز هم قابل مشاهده و خوانا می باشد، نام «Halfdan» را به خط نوشتاری وایکینگ ها یعنی «روینز (Runes)» در جمله: "Halfdan was here" نشان میدهد. امروزه بر روی این نوشته، یک طلق پلاستیکی جهت محافظت کشیده شده است.

در آن زمان، معمولا وایکینگ ها در جستجوی شکوه و دستیابی به ثروت فراوان، به قسطنطنیه آمده و به نیروهای «وارانگیان (Varangian)» شهرت پیدا کردند. این موضوع که به قرن 9 میلادی و زمانیکه معاهده صلح بین دولت «روس کیف (Kievan Rus)» و امپراتوری منعقد گردید، برمی گردد، موجب شد تا برخی از جنگجویان روس به ارتش امپراتوری بپیوندند. بعدها، نیروهای وارانگی که مردم «هارالد هاردرادا (Harald Hardrada)» نیز جزو آنها بوده، در نبرد امپراطوری بیزانس با مسلمانان در «سیسیل (Sicily)» ایتالیا نیز حضور داشتند؛ آنها پیش از سلطنت بر نروژ و همچنین بسیاری از مناطق «آنگلو-ساکسون ها (Anglo-Saxons)»، در قرن 11 توسط گروه دیگری از نورسمن ها (Norsemen)، به انگلیس تبعید و «نورمن ها (Normans)» نامیده شدند.

وارانگی ها نه تنها به دلیل جثه بزرگ و استفاده از تبر در نبرد، بلکه به دلیل وفاداری، بسیار مورد احترام و توجه بودند؛ یکی دیگر از اصلی به خدمت گرفتن آنها: پایبندی شدید به فرهنگ جنگاوری و وفاداری به ارباب خود، عدم هرگونه ارتباط قومیت با مردم محلی و همچنین عدم مشارکت در هرگونه توطئه علیه امپراطور بوده است.

تهیه و تنظیم: تایماز گلزار

 منبع: www.atlasobscura.com